Back to basic met Celine

Muggenbulten update:
1e verslag: geen
2e verslag: 8
Dit verslag: 19
Voor de muggen is het feest op Celine.

Ik kan wel zeggen dat ik me redelijk snel aanpas aan mijn omgeving.
Ik voel me behoorlijk lui.

We hebben zondag fietsen gekregen van Loes, onze huisbaas. Ze is heel druk bezig geweest om ze te maken, echt heel lief.
Sindsdien fietsen we overal een beetje heen, om de stad te verkennen. Het is nog steeds echt lastig, met het kijken in het verkeer, en het links rijden. We moeten ook echt oppassen, want ze rijden hier echt als gekken soms.
Na 1 dag te fietsen dachten we dat we de stad hadden gezien, tot we de volgende dag in de binnenstad kwamen.. wat een gekkenhuis! Ik kijk mijn ogen uit. Nu zo op onze 5e dag hebben we het nog niet helemaal gezien, maar dat komt morgen.

De supermarkten zijn vaak donkere hutjes,
In de supermarkten vallen de prijzen op zich best tegen. Het is misschien wel wat goedkoper, maar veel zal het niet schelen. Maar uit eten blijft ontzettend goedkoop, ik heb eergisteren een 2 persoons bord rijst met gegrilde kip op met drank voor 3 euro. En het kan nog goedkoper.

Mijn haar pluist, ploos en pluisde als een malle.
Thuis heb ik altijd spul voor in me haar, speciaal voor krullen. Dat koop ik bij de neten. En dat was ik nu dus vergeten mee te nemen. Nou maandag vond ik een winkel, waar ik het eindelijk kon kopen. Ik denk dat ik nog nooit zo blij ben geweest met een potje haarspul (jammer dattie dan toch 5 euro is) Maar zo zie je ook maar, spullen zeggen zo weinig. En als je het wel hebt, is het weer zo vanzelfsprekend. Best jammer eigenlijk, dat materialisme.

Eergisteren was het valentijn. Dat is hier ook big thing. Maar hier is het toch wel anders dan in Nederland. Onze taxichauffeur vertelde ons dat het niet puur gaat om geliefden, maar ook om de familie. Zo had hij een mok voor zijn oma met oma I love you. Wat een verschil met Nederland.

Dean belde of we mee wilden op een niet-tour. Hij organiseert naast woningen ook tours. Maar dit was geen tour, dit was een kleine vakantie voor hem, en een brief.
We wisten de details niet van de trip, dus dat was voor mij echt lastig, want Dean zijn accent is niet te verstaan aan de telefoon, en ik weet niet waar ik aan toe ben. Goeie oefening voor mij. Celine, nu mag je het loslaten. Het komt wel goed.

Het plan was; smorgen om 9 uur opgehaald te worden, dan te rijden naar de surinamerivier, om daar te gaan varen, te overnachten op een plantage in de jungle en de volgende dag weer terug te varen.
Met een vriend van Dean, Juslin (die niet kon zwemmen) en nog 2 Nederlandse meiden.

Niet compleet onverwacht liep het helemaal anders. We werden wat later opgehaald, ze moesten met een huge boot achter de auto (ZONDER AIRCO) nog vanalles ophalen. Ik dreef ongeveer de auto uit van de hitte.
Ongeveer rond half 12 kwamen we aan in Paranam bij de rivier. Ik keek echt mijn ogen uit. Ik had de surinamerivier op tv gezien, maar het was in het echt zoo veel mooier en zoo groot.
Het beeld overweldigde me echt.

Eenmaal in de boot was het zooo heerlijk. De zon scheen hard, het water was heerlijk, en het pure ongerepte oerwoud om me heen maakte mijn hele week al goed.
De natuur in Nederland is gewoon geen echte natuur.
Nothing beats the rimboe.

We zijn even gestopt om een duik te nemen, want de zon was ontzettend fel. Het water was echt heerlijk, wel harde stroming, goed voor de buikspieren..

We kwamen langs een brug die stuk was, die was gewoon naar beneden gevallen.
Ze vertelden ons dat een boot tegen die brug aan was gevaren een week voor de opening van de brug. Dat was 2 jaar geleden, en die brug is nooit meer gemaakt, er gaan nu pondjes heen en weer. Over cultuurverschil gesproken.

We kwamen aan op een goudkleurig strandje, met een open soort van schuur, waar we de hangmatten ophingen. We hebben geholpen met het surinaams koken, en daarna de hele avond alleen maar gechilled met vrienden van Dean. Ik heb het erg leuk gehad, ik kon erg lachen om die mannen, en die geweldige surinaamse accenten. We zijn rond 11 uur maar gaan slapen, in de hangmatten.
Het duurde lang voordat ik in slaap viel, en ik werd vaak wakker van blaffende honden, of een flinke golf die op het strand sloeg.
En als ik even wat probeerde te draaien, beukte ik al tegen een hangmat naast me.
Dus echt lekker geslapen heb ik niet, maar niemand neemt het wakker worden met een opkomende zon aan de overkant van de surinamerivier van me af! Dat was werkelijk onbetaalbaar, en ik geloof nog steeds niet dat ik dat werkelijk meegemaakt heb.

We hebben eigenlijk de hele dag gelegen in de hangmatten, beetje wegdommelen, beetje koken, eten, stukje varen en zwemmen. En om 6 uur 's avonds waren we weer terug. Ik voel me haast schuldig dat ik me nu nog steeds erg moe en futloos voel.

Verbrand ben ik trouwens wel, maar het valt nog mee, als ik denk aan die zon, die voelde alsof hij mn organen zelf aan het verbranden was.

Nou, dit was weer even een update, hoop dat het nog niet saai is om te lezen.
Morgen een nieuwe dag in het hier zo zonnige Paramaribo (het weerbericht die hier op de site staat klopt niet, want het regent amper!)

De foto's zijn echt de moeite waard, en ik zou het leuk vinden als jullie een reactie schrijven!